اشاره : سرهنگ رمضان قاسمی ، چهره نام آشنایی برای رسانه ها و مردم استان مازندران است . خبرنگاران رسانه های گروهی که در دوران مدیریت وی برمعاونت اجتماعی ناجا در مازندران خاطرات شیرینی را از همراهی و همنشینی با او دارند .

قاسمی اما این روزها دوران بازنشستگی خود را می گذراند .

رنج نامه ای به قلم این رزمنده و جانباز دفاع مقدس که نسخه اي از آن برای شمال نيوز ارسال شده را باهم می خوانیم :

بنام خدا

سلام ...

نمي دانم از كجا شروع كنم و چگونه رنج نامه خود را بيان نمايم تا اصل ماجرا و حقيقت تمناي اين حقير دستخوش تفسير و تحليل هاي ناصواب قرار نگيرد .

اما خالصانه عرض مي كنم كه همیشه صداقت را سر لوحه تمام لحظه هاي زندگي ام قرار دادم.

من رمضان(مهدی) قاسمی متولد 1346 در شهر کوهی خیل از توابع شهرستان جویبار هستم که در خانواده ای مذهبی به دنیا آمدم.

عموی بزرگوارم مرحوم حاج حسن قاسمی یکی از چهره های شاخص و از انقلابیون سرشناس منطقه بود که در میان تمامی اقشار منطقه محبوبیت وصف ناپذیری داشته و دارد که اوج این محبوبیت را همه دوستدارانش در مراسم تشییع پیکر مطهر آن عزیز والامقام و همچنین مراسم سومین روز و هفتمین روز درگذشتش شاهد بودند.

اگر از خود تعریف نباشد، باید بگویم خانواده قاسمی از خانواده های متعهد، انقلابی و مردمی منطقه جویبار هستند که در راه پاسداری از دستاوردهای نظام اسلامی هزینه های مادی و معنوی زیادی نمودند که نمونه بارز آن تقدیم شهیدان علیجان و علی اصغر قاسمی (عموی اینجانب ) ، شهید سیف اله تبریزی (داماد اینجانب) و شهيد رضا اتقايي (برادر خانم اينجانب) می باشد.

13 ساله بودم که جنگ شد . با وجودی که نوجوانی بیش نبودم، اما عشق به امام و رؤیت صحنه های جنگ و همچنین خاطراتی که عموهایم یعنی شهیدان علیجان و علی اصغر قاسمی در مرخصی های کوتاهی که می آمدند، برایم نقل می کردند، شور و اشتیاق زیادی را در من جهت عزیمت به جبهه ها بوجود آورد. اما از آنجاییکه سن کمی داشتم، مسئولین مربوطه با اعزام من به جبهه ها مخالفت می کردند. تا اینکه با دستکاری تاریخ تولدم در شناسنامه و البته با هزارو یک جور التماس و اصرار موفق شدم در سن 13 سالگی به جبهه های نبرد حق علیه باطل اعزام شوم.

من مجموعاً بیش از 60 ماه یعنی 5سال در جبهه های مختلف حضور فعال داشتم و هرگز در این مدت احساس خستگی نکردم. در تمام مدت حضور در جبهه ها آرزوی شهادت داشتم اما ظاهراً لیاقتی بیش از جانباز شیمیایی 50 درصد نداشتم و اینک من مانده ام و عوارض ریوی ناشی از گازهای خردل و کوله باری از خاطراتی که به یاد همرزمان شهیدم شب و روز مرور می کنم. سرداران شهیدي همچون عالی، تبريزي ، اتقايي ،اکبریان و جلالي .... خدا را شاهد می گیرم از اینکه 5سال از بهترین دوران عمرم را در جبهه ها سپری کردم و هم اکنون نیز از نعمت سلامتی جسمی و لذت یک تنفس راحت و خوابی آرام نیز محروم هستم، هرگز احساس ندامت و پشیمانی نکردم. قبلاً عرض کردم من عاشق امام و شهادت بودم. من به نیت شهید شدن به جبهه ها رفتم تا به آرزوی قلبی ام برسم. اما ظاهراً قسمت نبود.

مخاطبان فرهيخته و هوشمند !

می خواهم صادقانه به شما بگویم که همه سهم من از 5 سال حضور در جبهه و افتخار نایل شدن به مقام جانباز شیمیایی 50درصد و 30 سال خدمت صادقانه در مجموعه کمیته انقلاب اسلامی و نیروی انتظامی، همين زندگی بسیار ساده و معمولی که با حقوق بازنشستگی اداره می شود و 2 فرزند لیسانس بیکار است!

نه یک ریال رانت خواری کردم و نه از تسهیلات ویژه دولتی که خیلی ها به بهانه های مختلف از آن بهره مند شدند، برخوردار شدم.

خدا را شاهد می گیرم که دهها بار از جیب خود به خانواده های گرفتار که به دلیل فقر مادی در آستانه طلاق قرار داشتند، کمک کردم و خبرنگاران عزیزخود شاهدند که دفتر معاونت اجتماعی فرماندهی انتظامی استان در زمانی که این حقیر در آنجا مسئولیت داشتم، در حقیقت بیشتر به یک مؤسسه خیریه و عام المنفعه شبیه بود تا محیطی انتظامی.

من همه افتخاراتم مربوط به مساعدت هایی است که با عشق و علاقه به شهروندان عزیز تقدیم نمودم و همه آنها را همانند اعضای خانواده خود می دانم. همانطور که آنها هم چنین علاقه ای به من دارند.

دوستان عزيز!

خدا را گواه مي گيرم آنچه عرض شد تماما حقيقت محض بوده تا شما مخاطبان ارجمند تصويري شفاف از اين بسيجي و جانباز كوچك و اعتقادات قلبي وي در ذهن داشته باشيد تا بهتر بتوانيد قضاوت كنيد .

با عنايت به چنين اعتقاداتي و با توجه به درخواست شماركثيري از جوانان تحصيلكرده جوان و جوياي كاركه مرا بعنوان امين خود برگزيده اند قرار شد در راستاي تحقق منويات مقام معظم رهبري در خصوص سال توليد ملي،حمايت از كار و سرمايه ايراني فعاليتي را در قالب يك تعاوني توليدي و معدني در يكي از مناطق كوهستاني آغاز نماييم تا ما هم به سهم خود گامي در جهت توسعه و آباداني كشور برداشته باشيم.

از اين رو رايزني و پيگيري هاي زيادي را با مسوولان گرامي بويژه شخص جناب مهندس طاهايي استاندار معزز مازندران و مهندس محمودي راد مديركل محترم محيط زيست استان و شماري ديگر از مديران ارشد استان انجام داديم كه خوشبختانه با استقبال و قول مساعد همكاري اين عزيزان همراه بود.

براين اساس و براي تسريع در امور اداري كه معمولا با توجه به بوروكراسي خسته كننده اداري مرسوم در كشور ما اغلب طرح ها مشمول زمان طولاني مي گردد به پيشنهاد بعضي از دوستان تصميم گرفته شد تا اينجانب به نمايندگي از دوستان و براي بهره مندي ازحمايت و ظرفيت نماينده حوزه انتخابیه مان يعني جناب آقای هادي حسيني با ايشان نشستي داشته باشم .

اعتقاد ما براين بود با توجه به تلاشي كه مجموعه جوانان شهرستان جويبار و همچنين شهر تازه تاسيس كوهي خيل براي پيروزي اين نماينده در انتخابات انجام دادند و با توجه به شعارهاي زيباي اين فرد حتما با استقبال بي نظير و قول مساعد پيگيري ايشان نيز مواجه مي شويم !كه بايد گفت زهي خيال باطل و زهي تصور محال!

جناب حسيني در حاليكه بسيار مغرور به نظر مي رسيد در كمال تعجب گفت:جناب سرهنگ قاسمي ! من فقط در حد يك نامه از شما و طرح شما حمايت مي كنم از اينكه انتظار پيگيري مستمر حضوري و رايزني با مقامات ارشد مسوول را در دستور قرار دهم شرمنده ام !

با تعجب پرسيدم چرا؟ دليلش چيست؟ مگر خداي نكرده خلاف شرع و قانون است؟ من كه فرزند جبهه و جنگ هستم ، سابقه و كارنامه من كاملا مشخص و شفاف است، وارث خون حداقل 4 شهيد هستم. جانباز شيميايي 50درصد و از همه مهمتر داراي 2فرزند تحصيل كرده بيكار مي باشم. اين پروژه هم براي ايجاد اشتغال و اقدامي در جهت تحقق فرمايشات مقام معظم رهبري است. نامه بدون پيگيري شما چه ارزشي دارد؟ آيا اين مسئله در شان و وظيفه نمايندگي جنابعالي است؟ آيا اينگونه اظهارات با سخنان و وعده هاي انتخاباتي شما منافات ندارد؟ آيا اين بود مصداق فرمايش امام راحل (ره) كه فرمودند«مردم ولي نعمتان مسوولان هستند» و ايضا فرمايش مقام معظم رهبري كه فرمودند «مسوولان در نظام اسلامي هيچ شاني جز نوكري مردم ندارند»...

اما متاسفانه ايشان محكمتر از گذشته تاكيد كردند كه اينها دليل نمي شود و من كاري فراتر از يك نامه برايتان انجام نمي دهم! و ادامه داد: نه تنها براي شما انجام نمي دهم بلكه براي هيچ كس انجام نمي دهم.

در چنين شرايطي من هم عطاي نامه را به لقايش بخشيدم و در حاليكه از دفترش خارج مي شدم با خود گفتم «از ماست كه برماست»!اين آقا زياد مقصر نيست .

اگر ما در گزينش خود تامل مي كرديم و سابقه و ريشه هاي سياسي افراد را بدرستي بررسي مي نموديم و فريب شعار هاي زيبا و تعارفات آب دوغ خياري آقايان را نمي خورديم امروز شاهد اين گونه رفتارها كه از سر خودشيفتگي و بي دردي است نبوديم.

البته بي مهري و نامهرباني جناب آقاي حسيني با رزمندگان دفاع مقدس و اساسا ترويج فرهنگ دفاع مقدس كه اظهارات ايشان در خصوص سفرهاي دانش آموزي راهيان نور نمونه بارز اين مدعاست جاي بسي تاسف دارد.

من تازه دریافتم چرا شهر ما پیشرفت نمی کند ! شاید یکی از دلایل اصلی آن نمایندگانی هستند که با روزمرگی می خواهند دوران نمایندگی شان راسپری کنند ودغدغه پیگیری جدی مشکلات و مطالبات مردم را ندارند .